Pytania o chrześcijaństwo

Należę do tych, którzy nie potrafią przyzwyczaić się dochrześcijaństwa. Nigdy nie udało mi się uznać za oczywiste, że prawda o człowieku i o świecie, o historii i o wieczności, jest ukryta w osobi i słowach owego "małego Żyda", jak Fryderyk Nietzsche nazywał Jezusa z Nazaretu; że mieści się ona w słowach owego kaznodziei, wędrującego po drogach najbardziej ponurej spośród wszystkich prowincji Wielkiego Imperium.

Jest faktem, że każdy w sobie nosi brzemię swojej małej historii. Moja, w jej pierwszej części - decydującej, stanowiącej etap formacji - była naznaczona laicystycznym racjonalizmem, który przeszkadzał mi w ulokowaniu się później bez problemów w gmachu chrześcijaństwa, do którego nieoczekiwanie zostałem popchnięty. Po jego starożytnych salach, mających za sobą dwadzieścia wieków, będących świadkami wspaniałości minionych epok, ale także ich nędzy, krążyłem stale nie jak pewny siebie obywatel, lecz jak niespokojny gość, który stawia sobie pytanie, czy ta budowla nie jest przypadkiem nieprawidłowa, czy naprawdę ma fundamenty.

-----

Maszynowe tlumaczenie bez korekty

-----